Schokland, tegenwoordig werelderfgoed, is het voormalige eiland in de oude Zuiderzee, met een lange geschiedenis. Als bewoond eiland in 1859 ontruimd op lastvan Koning Willem III omdat er langer wonen niet verantwoord was. Door de Schokkervereniging ( vereniging van nazaten van Schokkers ) kennen we haar geschiedenis vooral alleen als bewoond eiland, maar minstens zo groot is haar ( onbekende ) geschiedenis als onbewoond eiland in de periode erna. Met een vluchthaven in het oude Emmeloord en als ankerplek voor alles wat voer op de Zuiderzee. En die Zuiderzee was een beruchte zee! Een ankerplek en vluchthaven was dus geen overbodige luxe voor de vissers en andere beroepsvaart. Nadat het eiland ontruimd was in 1859, wilde de regering het eiland aan de zee prijsgeven. Dat dit toch niet zover gekomen is, is aan één man te danken; Willem Jan Schuttevaer. Feitelijk zijn er drie periodes geweest; de periode tot aan de ontruiming, de periode als vluchthaven en ankerplek en de periode met tevens een visafslag. In 1915 was het exact 100 jaar geleden dat op Schokland een visafslag werd geopend, midden in de Zuiderzee. Niet logisch zou men denken. Het is een boeiende geschiedenis geworden. Ik heb er een aantal levendige verhalen over gemaakt en de geschiedenis in de archieven van het nationale archief ervoor op nageplozen. De tekeneing in de header ( bovenaan ) is de haven van Schokland ten tijde van de visafslag als de winter zomaar in kon vallen en de haven vol liep met allerlei schepen. Klippers met turf en vanuit Friesland tjalken geladen met mets voor het Westland. Naast de vissers die hun heil er zochten.